Merhametin Ardındaki Öfke

*

şiddetinden şiddetine
namussuzları eriten.



*

Kendime Giden Yol

*

çok kere gidip geldiğim
kendimde durup kainatı seyrettiğim,
bir yol var oraya giden.
depakin yok
serequel yok
aşk var merhamet
içinde birazda öfke en delisinden.
şeytanların yanlarından ardlarından geçerken
söylediğim şiirleri
kulaklarına fısıldadığım hastalarım var.
iyileştirdiğim iyileştikçe dağlar,
ovalar var.
ama işte ne yaparsın
deli demeseler
dediklerimi dinleseler
vermeseler şu ilaçları
kendin olma demeseler.
bakalım ne kadar devam edecek bu ilaç mahpusluğu.
çok yemek.
gevşek.
çok uyku ve az kimlik.
sabır gerektirir bu halim.
sabredeceğim bende ki onu iyi bilirim.
hesabını soracaklarımın hesabını sormayıda
Rabbimden öğrendim.
ya bu dünyada ya ahirette,
başımdaki tacı görünce herkes
of diyecek ne yaptık biz.
böylesi bir kula neler çektirdik biz.
aleyhte böyle bir abdullah varken
ne yaparız biz.
evet diyeceğim öfkemi yuta yuta,
bunlardı bana ilişenler,
hakkımı yiyenler,
iman etmeyenler bunlardı.
hele şunlar diyeceğim,
merhamet ede ede yanaştıklarım,
firavun soyu
karun nemrut nemrude ve şeytaniler,
beni hiç dinlemediler,
üstelik üzerimde tepinmek istediler.
o zaman ateşin sıcaklığını yüzüme bakarken hissedecekler.
sorulacak bana şefaat ettiklerin kimler,
Vekilim velim Sensin Ya Rab diyeceğim,
izin verdiklerin.



*