.
evvela Hz. Musanın bunu Yaradandan talep ettiğini ve kabul edilmediğini, Hz. İbrahime ise bu talep karşısında bir hikmetle muamele edildiğini hatırlamakta fayda var.
esas mesele ise cennet ehlinin kendi yaradılışına kainatın yaradılışına olan bitene kurana ve nebilerin yoluna bakarak hemen iman etmesine karşın, ateş ehlinin bütün bu hakikatler yanında gördüğüne bile inanmadığını iman etmediğini düşünürsek hiç bu noktaya gelmeye gerek olmadığı ortaya çıkacaktır.
zira aciz cahil fani ve fakir olduğunu kabul etmemesi, hakkı hak olarak bilmesine rağmen ahlaksızlık yapıp hak ile batılı birbirine karıştırması gibi sorunları eklediğimizde işin çıplak gözle görmek olmadığı anlaşılır.
insan evladı niyetini ahlakını amelini doğru temiz düzgün tuttuğunda ise en yüce hakikatlerle beraber en ayrıntı hakikatler bile önüne serilmekte.
hem insan akıl kalp irade nefis tercih karar almak gibi mefumlara haiz bir varlık olarak düşünüp akletme sorumluluğunu yerine getirmek, imtihanını en güzel şekilde vermekle mükellef.
olmazya Yaradanı çıplak gözle dünyada göreydik hesabımız oracıkta görülür iş biterdi. yani imtihan biterdi.
son hatırlatma bir ayet. onlara göklerde bir koridor açsak da cenneti cehennemi melekleri görseler yere indiklerinde rüyadamıydık yoksa gözlerimize birşey mi oldu derler. mealen ayet bu.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
adaletli olun!